در تاریخ حیات بشر ظلم و ستم بسیاری بر انسانها رفته که تنها برخی از آنها در تاریخ به ثبت رسیده است. مطالعۀ این وقایع در دل انسانهای شریف و پاکدل طوفانی از هیجان و نفرت نسبت به عاملان ستم بر می انگیزد و زمینه ساز حرکت و جنبش برای زدودن و محو آنها از صفحۀ حیات بشر می شود. ولی گمان ما این است که در طول تاریخ به دوگروه بیش از دیگر گروهها ستم شده است: ن و کودکان و ستمدیدگی این دومی تا حدودی مربوط است به مظلومیت آن اولی، یعنی زن.
او را حق خور و خواب، استراحت و آرامش، آزادی و معاشرت و روابط انسانی دور داشتند، زنده به گورش کردند، به ارابه اش بستند، به شخم زمینی در مزارعش واداشتند و. و این ستمها گاهی آگاهانه و زمانی ناآگاهانه و حتی از سوی پدران و مادران و همسران بوده است.
او را به چشم یک شیء می نگریستند، از تحصیل علم و دانس محرومش می داشتند، کارهای خانواده تنها بر دوش او بوده، پسران و مردان در عین بهره گیری از خدماتش به او با دیدۀ بی اعتنایی می نگریستند، در خانۀ پدر نان برادر را او می پخت، لباسش را او می شست، بسترش را او می گسترانید و درعین حال مورد توجهش نبود.
ادامه مطلب
درباره این سایت