چرا برخی کرامت افراد را حفظ نمی کنند؟؟؟

بسم الله الرّحمن الرحیم إیّاه نعبد وإیّاه نستعین

1. کرامت، نحوه وجود و هستی خاصّی است که کامل‌ترین مصداق آن برای خدای سبحان ثابت است که دارای عالی‌ترین درجه وجود بوده، بلکه خود، هستی محض است و چون معنای کرامت، هم بر واجب‌لوجود و هم بر ممکن به نحو اشتراک معنوی، نه لفظی اطلاق می‌گردد، معلوم می‌شود که از سنخ ماهیّت نبوده و داخل هیچ مقوله ماهوی نمی‌باشد.

زیرا چیزی که مخصوص واجب و یا مشترک معنوی بین واجب و ممکن می‌باشد، از خصیصه ماهیّت مصون است؛ بلکه مفهوم خاصی است که از نحوه وجود انتزاع شده و بر آن حمل می‌گردد و مانند خود هستی از ماهیّت منزّه است؛ گرچه در بعضی از مراحل متوسط یا نازل آن، ماهیّت او را همراهی می‌کند و با او ترکیب خواهد شد؛ همانند مفهوم علم که ذاتاً نحوه خاص هستی است و از ماهیّت مبرّاست؛ گرچه در مراحل کیف نفسانی و مانند آن با ماهیّت آمیخته است.

کلمه کریم و مشتقّات دیگر باب کرامت در زبان قرآن و عترت به نحو اشتراک معنوی، نه لفظی بر خداوند سبحان اطلاق شده است؛ مانند: