حضرت فاطمه امّ ابیها علیهاالسلام روز جمعه 20 جمادى الاخرى سال دوم یا پنجم بعثت در شهر مکه به دنیا آمد. پدر بزرگوارش حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و مادرش خدیجه کبرى علیهاالسلام بود. در سال دوم هجرت عقد او با حضرت على علیه السلام در ملکوت اعلى بسته شد و ثمره آن امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، زینب(س)، ام کلثوم(س)، سکینه(س) و محسن(ع) که در حوادث پس از رحلت پیامبر(ص) سقط شد.
آغاز زندگى حضرتش در مکه با محاصره اقتصادى شعب ابى طالب همراه بود و با پایان یافتن محاصره، عمر مادر نیز به آخر رسید و پس از مادر مهر خانه پدر بود و بر چهره خسته او که از فراق ابوطالب و خدیجه و آزار کفار در هم مى تکید گل نشاط و امید مى کاشت.
پس از هجرت و در مدینه به صورت یک زن با تمام ویژگیهایى که پروردگار براى او منظور نموده است تجلى نمود. فاطمه علیهاالسلام شمع جمع خانه بود و حلقه وصل رسالت و امامت. هم عزیز پدر بود و هم محبوب همسر و هم بانوی مدینه و الگوى تربیت خدایى. رنجها و مصیبتها در برابر خورشید مهرش ذوب مى شد و پدر و همسر که دو برادر بودند و دو همرزم و دو همدرد در پناه مهر او آرامش مى یافتند.
فاطمه یکى از دو رکن امامت بود که پس از پیامبر با تمام وجودش به دفاع از حق پرداخت، هم سیلى نامحرمان تحمل نمود و هم تازیانه جهل و جاهلیت را به جان خرید و در آخر نیز جان و فرزند را در این راه نهاد و در سوم جمادى الاخرى یا 13 جمادى الاولى سال 11 هجرى (و در کمتر از 3 ماه پس از رحلت پیامبر) على علیه السلام را تنها گذاشت. مرقد منورش در مدینه ـ مسجدالنبى یا بقیع ـ مطاف ملائک مقرب الهى است.
ادامه مطلب
درباره این سایت