در نظام جمهوری اسلامی که یک نظام صددرصد مردمی است، دانشجو باید بارزتر از دیگر دانشجویان در هر جای دیگر دنیا، نقش داشته باشد. درست است که همه ملت ها و جوان ها به کشور و سرنوشت و ملّتشان علاقه مندند، اما فرق است بین نظامی که بر اساس انقلاب مردمی و متکی به اراده و احساس عامه مردم بنا شده و حرکت کرده و با دشمن درافتاده و موانع را برداشته باشد و یکایک آحاد مردم با آن احساس پیوند عمیقی کنند و نظامی که این چنین نباشد.
در این نظام مردمی، دانشجویان که طبقه پیشرو و پیشاهنگ و زبده و بانشاط پیکره اجتماع هستند، باید در سازندگی آینده و ترسیم حرکت عمومی جامعه، بیش از جاهای دیگر، نقش و اثر داشته باشند. این تأثیر، با دو عاملی که باید در کنار هم باشند، تحقق پیدا می کند؛
عامل اول، درس و علم و تحصیل است؛ تا نام دانشگاه و دانشجو و استاد و معلم، معنا پیدا کند و امیدهایی که برای آینده کشور ترسیم می شود، پوچ و واهی و باطل نباشد. جوان ها باید خوب درس بخوانند و اساتید هم باید آنها را تربیت کنند و آینده علمی و عملی کشور را تأمین و تضمین کنند. در کنار تحصیل، نقش تحقیقات، نقش فوق العاده مهمی است که باید مسئولان به آن بپردازند. بنابراین، عنصر اول، عنصر درس و علم است که نمی شود آن را دست کم گرفت و نقشش را کوچک انگاشت و به آن بی اعتنایی کرد.
ادامه مطلب
درباره این سایت