قبل از پیروزی انقلاب، وقتی حکومت نظامی اهالی شهر را عاصی کرده بود، جوان های ضد رژیم پهلوی سلاح های خود را در منزل یکی از مبارزان زن انقلابی پنهان می کردند؛ این زن در خفقان حکومت پهلوی یکی از پر خطر ترین اقدامات انقلابی مثل نگهداری از اسلحه و نوشتن مقالات تیز علیه پهلوی را انجام می داد. حالا فکرش را بکنید که انقلاب پیروز شده و امام فرمان تشکیل بسیج را داده بود. خانه زن مبارز پرشده بود از انواع سلاح های کلت، نارنجک و هر آنچه می شد با کمک آنها بسیجیان داوطلب را آماده رزم کرد؛ البته این تنها بخشی از فعالیت «نرجس عطار نژاد» بود.
«نرجس عطار نژاد» ملقب به خانم کاشانی از همان روز اول که فرمان تشکیل بسیج را از امام (ره) شنید به عنوان فرمانده بسیج خواهران در شهرری به میدان آمد. حتی وقتی هنوز پایگاهی برای بسیج مشخص نشده بود، او خانه اش را در اختیار بسیجی های داوطلب قرارداد تا کلاس های آموزش نظامی، رزمی و عقیدتی در خانه او برگزار شود. خانم کاشانی را در همان خانه و در طبقه دوم ملاقات می کنیم؛ جایی که مدت ها محل تمرین نظامی و رزمی خواهران بسیجی بوده و حالا با عکس های پسر شهیدش «منصور کاشانی» مزین شده است. به هر جای اتاق که نگاه می کنی خاطرات منصور زنده می شود. این اتاق سال ها شاهد توان بی اندازه این مادر بوده است؛ گواه آن، عکس هایی است که بر طاقچه نشسته اند. در عکسی او وارد قبر شهیدش شده و برای آخرین بار در گوش پسرش نجوای مادرانه می کند.
ادامه مطلب
درباره این سایت