«وَ نَضَعُ الْمَوازِینَ الْقِسْطَ لِیوْمِ الْقِیامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیئاً وَ إِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَینا بِها وَ کفی بِنا حاسِبِینَ»[1]
ما ترازوی عدل را در قیامت برپا می کنیم، و به هیچ کسی کمترین ستمی نمی شود، و هر کاری ولو به اندازه دانه ای خردل، آن را حاضر می کنیم و کافی است که ما حساب کننده باشیم.
شاید برخی تصور کنند که برنامه قیامت و حضور انسانها در آن رستخیز عظیم، چون وقایع تلخ دنیوی است. محاسبه ای است که به آسانی می گذرد و خاتمه می یابد. امّا واقعیت بر گرفته از کتاب و سنّت و عقل این است که انسانها و شیوه آن بسیار سخت و دهشت انگیز است. قطع ارتباط با گذشته، تجّسم عملها، و. بر هول و وحشت انسان می افزاید و اضطرابی مضاعف می آفریند.
درباره این سایت