امام مجتبی از خاندانی است که علم آنان اکتسابی نیست بلکه موهبتی از جانب حق تعالی است. از ایـن رو شـرط سنی در آنان لحاظ نمی شود و هر گاه نیازمند به دانستن چیزی باشند از آن آگاه خواهند شد. داستانهایی از کودکی آن حضرت در اظهار علوم ثبت و ضبط است که ایـن مـخـتـصـر را گـنجایش آنها نیست. خبر دادن از انگیزه آمدن اعرابی نزد پیامبر و شرح سـفـر او، پـاسـخ بـه مـسـائل قـیـصـر روم، پـاسـخ بـه مـسـائل خضر، برخی از داوریها در حیات پدر، بحثهای گوناگون تفسیری و بیان مفاهیم اخـلاقـی[1]، تـعـلیـم وضو در کودکی به پیرمرد، همه و همه نشانگر علم و آگاهی بی پایان او در کودکی و بزرگسالی است.