این شهید جهادگر چه کرد؟؟؟؟

 37سال که چیزی نیست. تو بگو 137 سال. گِرای دل‌ها را که گرفته‌باشی، خیمه آتش محبتت تا ابد از سرشان کم نمی‌شود. صدام گفته‌بود هر کس ارتفاعات بازی دراز را فتح کند،‌ کلید طلایی بغداد را به او می‌دهد و نمی‌دانست تو با فتح قله‌های بازی دراز،‌ صاحب کلید قلب‌ها شدی؛ نه‌فقط در روزهای رزم که برای همیشه. اینطور است که حالا، 37 سال بعد از رفتنت،‌ شده‌ای چهره محبوب جوانان دو نسل بعد. ندیده، شیفته آن چهره باصلابت و همت بلندت شده‌اند. مدام فهرست بلندبالای توفیقاتت را بالا و پایین می‌کنند و با خودشان فکر می‌کنند چطور می‌شود همه این کارهای بزرگ را در کمتر از 22 سال انجام داد؟! ماجرا همین است؛‌ هرکس را به طریقی گرفتار کرده‌ای آقا محسن! یکی را با نبوغ علمی‌ات،‌ دیگری را با دشمن‌شناسی‌ات در دل لانه جاسوس‌ها، یکی را با عاشقانه‌هایت با خدا و آن دیگری را با شجاعت حیدری‌ات در میدان جنگ که کوه و دشت و قله نمی‌شناخت. دوستدارانت؛‌ از رفقا و همرزمان دیروز تا هم‌دانشگاهی‌های امروز، در سی و هفتمین سالگرد شهادتت در دانشگاه شریف دور هم جمع شدند تا اعتراف کنند هنوز هیچ‌کس تو – «هم‌قامت قله‌ها» - را آنطور که باید،‌ نشناخته.